Hangi okulu hangi tercihime yazdım, onu bile hatırlamıyorum. Sınava gitmemiz için küçük bir otobüs bizi almak için geldi.
Otobüse binerken okulun Sosyal Bilgiler öğretmeni otobüse yönelen öğrenci kalabalığına seslenerek “Sizin okul falan kazanacağınız yok, öylesine eğlence olsun diye sınava gidiyorsunuz.
Uzun bir yolculuktan sonra ilk kez Sivas’ı gördüm. Sınava o moral bozukluğu ile girip döndük. Sosyal Bilgiler öğretmenimden, öğrencilerin motivasyonlarının nasıl bozulmaması gerektiğini öğrendim.
Sonuçlar açıklandığında Sivas Merkez İmam Hatip Lisesini kazandım. Kayıt dönemi geldiğinde babamla birlikte kör şafakta kasabadan hareket eden otobüse binip okula kayıt yaptırmaya gittik.
Şehre ulaşıp okulu bulduğumuzda bizi bir müdür yardımcısına yönlendirdiler. Müdür yardımcısının kapısına varınca ömrümde ilk kez babamın başındaki şapkayı çıkararak koltuğunun altına aldığına tanık oldum.
Almanya’da çalışıp yurda dönerek esnaflık yapmaya başlamış, çevresince sayılan bir adam olan babamın endişelendiğini hissettim. Sıra bize gelince içeri girdik.
Müdür Yardımcısı bize bakıp küçümser bir edayla “Siz nereden geldiniz?” diye sordu. Babam tedirgin bir şekilde “Gemerek” dedi. Müdür yardımcısı sözüne devam etti “Gemerek’ten adam mı çıkar!” Haksızlığa asla tahammül edemeyen babam hiç sesini çıkarmadı.
Babamla birlikte bu ağır hakaretin altında ezildik. Daha okulun kapısından girer girmez aldığım bu hançer yarası çocuk ruhumda hiçbir zaman silinmeyecek bir yara açtı. Suratına “Gemerek’ten adam çıkıp çıkmayacağını bir gün sana göstereceğim.” diye haykıramadığım o ses yıllarca içimde çınladı durdu.
Ben o müdür yardımcısından çok şey öğrendim. Çocukların birer küçük adam olduğunu ve onlara yapılanı asla unutmayacaklarını öğrendim mesela. Ben tüm öğrencilerime yetişkin insanlar gibi saygı gösterdim.
İnsanlara karşı ön yargılı olmanın ne kadar kötü bir şey olduğunu öğrendim. Ömrüm boyunca hiç kimseye önyargılı davranmadım. Kimseyi ötekileştirmedim.
Bir çocuğun yanında babasını rencide etmenin, küçük görmenin insanlık olmadığını öğrendim. Öğrenci velilerine davranışlarıma hep dikkat ettim. Hele bir de çocuklar yanımızdaysa tutumuma daha fazla özen gösterdim.
Bir yöneticinin odasına gelen her insanı saygı ile güler yüzle karşılaması gerektiğini, her insana değer vermesi gerektiğini, insanlara hizmet etmek için verilen bir görevin insanlara zulmetmek için kullanılmaması gerektiğini öğrendim.
Dedim ya ben, öğretmenlerimden çok şey öğrendim. Kiminden yapılması, kimisinden yapılmaması gerekeni. O öğretmenden sadece öğretmenliği değil nasıl adam olunması gerektiğini de öğrendim.
Doğan CEYLAN
Güncelleme Tarihi: 16 Nisan 2019, 18:53
